του Αναστάσιου Αραμπατζή στο https://homodigitalis.gr

Η παραπληροφόρηση είναι τόσο παλιά όσο και η ίδια η πολιτική. Από τα πλαστά φυλλάδια μέχρι τις μεροληπτικές εφημερίδες, όσοι επιδιώκουν την εξουσία πάντα χειραγωγούσαν την πληροφόρηση. Σήμερα, μια τεχνολογική επανάσταση απειλεί να οδηγήσει την παραπληροφόρηση σε πρωτοφανή επίπεδα. Τα εργαλεία παραγωγικής τεχνητής νοημοσύνης (generative AI), ικανά να παράγουν παραπλανητικά κείμενα, εικόνες και βίντεο, δίνουν σε όσους επιδιώκουν να παραπλανήσουν ένα πρωτοφανές οπλοστάσιο. Το 2024, καθώς ένας αριθμός-ρεκόρ κρατών διεξάγει εκλογές, συμπεριλαμβανομένων των ευρωεκλογών τον Ιούνιο, τα ίδια τα θεμέλια των δημοκρατιών μας τρέμουν καθώς τα deepfakes και η προσαρμοσμένη προπαγάνδα απειλούν να πνίξουν την αλήθεια.

Η Παραπληροφόρηση στην Ψηφιακή Εποχή

Στην εποχή της ατελείωτης περιήγησης και των άμεσων ενημερώσεων, η παραπληροφόρηση εξαπλώνεται σαν πυρκαγιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν πρόκειται μόνο για σκόπιμα κατασκευασμένα ψέματα – είναι οι μισές αλήθειες, οι φήμες και το παραπλανητικό περιεχόμενο που αποκτούν δυναμική, διαμορφώνουν τις αντιλήψεις μας και μερικές φορές οδηγούν σε πραγματικές συνέπειες.

Σκεφτείτε την παραπληροφόρηση ως έναν παραμορφωμένο καθρέφτη. Η παραπληροφόρηση είναι ψευδείς ή παραπλανητικές πληροφορίες που παρουσιάζονται ως γεγονότα, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει πρόθεση εξαπάτησης. Μπορεί να είναι ένα πιασάρικο μιμίδιο (meme) με αμφίβολη πηγή, ένα λάθος επιστημονικό πόρισμα ή ένα έξυπνα επεξεργασμένο βίντεο που τροφοδοτεί μια συγκεκριμένη αφήγηση.  Σε αντίθεση με την αποπροσανατολιστική πληροφόρηση (disinformation), η οποία είναι μια σκόπιμη διάδοση ψευδών γεγονότων, η παραπληροφόρηση μπορεί να παρεισφρήσει στις ροές ειδήσεών μας ακόμη και όταν μοιράζεται με καλές προθέσεις.

Πώς οι Αλγόριθμοι Αναπαράγουν το Πρόβλημα

Οι πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης καθοδηγούνται από αλγόριθμους που έχουν σχεδιαστεί για να μας κρατούν απασχολημένους. Δίνουν προτεραιότητα στο περιεχόμενο που προκαλεί έντονα συναισθήματα – οργή, φόβο ή εντυπωσιασμό – ώστε να κερδίσει περισσότερα κλικ. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι συχνά λιγότερο συναρπαστική από τη συναισθηματικά φορτισμένη παραπληροφόρηση. Αυτοί οι αλγόριθμοι δεν κάνουν διακρίσεις βάσει της ακρίβειας. Με κάθε απερίσκεπτη κοινοποίηση ή θυμωμένο σχόλιο, ενισχύουμε περαιτέρω το παραπλανητικό περιεχόμενο.

Η Ψυχολογία της Πειθούς

Είναι εύκολο να κατηγορήσουμε την τεχνολογία, αλλά η αλήθεια είναι ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε «καλωδιωμένοι» με τρόπους που μας κάνουν ευάλωτους στην παραπληροφόρηση. Να γιατί:

• Μεροληψία επιβεβαίωσης: Τείνουμε να προτιμούμε τις πληροφορίες που επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη πιστεύουμε, ακόμη και αν είναι σαθρό. Αν κάτι ευθυγραμμίζεται με την κοσμοθεωρία μας, είναι λιγότερο πιθανό να αμφισβητήσουμε την εγκυρότητά του.
• Έλλειψη κριτικής σκέψης: Σε έναν ταχέως εξελισσόμενο ψηφιακό κόσμο, πολλοί από εμάς δεν έχουμε το χρόνο ή τις δεξιότητες να ελέγξουμε κάθε ισχυρισμό που συναντάμε. Η παύση για να αξιολογήσουμε την αξιοπιστία μιας πηγής ή τη λογική ενός επιχειρήματος δεν είναι πάντα η προεπιλεγμένη μας «ρύθμιση».

Πώς η Παραγωγική Τεχνητή Νοημοσύνη Περιπλέκει το Παιχνίδι

Τα παραγωγικά μοντέλα ΤΝ μαθαίνουν από τεράστια σύνολα δεδομένων, επιτρέποντάς τους να παράγουν περιεχόμενο που δεν διακρίνεται από το ανθρώπινο έργο. Δείτε πώς αυτή η τεχνολογία περιπλέκει το τοπίο της παραπληροφόρησης:

• Deepfakes: Τα βίντεο που δημιουργούνται με τεχνητή νοημοσύνη μπορούν να τοποθετούν πειστικά ανθρώπους σε καταστάσεις που δεν υπήρξαν ποτέ ή να τους κάνουν να λένε πράγματα που δεν είπαν ποτέ. Αυτό διευκολύνει την κατασκευή επιβαρυντικών ή εμπρηστικών “αποδείξεων” για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
• Συνθετικό κείμενο: Τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να παράγουν μεγάλες ποσότητες παραπλανητικού κειμένου, όπως ψεύτικα άρθρα ειδήσεων ή αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έχουν σχεδιαστεί για να φαίνονται αυθεντικές. Αυτό μπορεί να εξουδετερώσει τις προσπάθειες ελέγχου των γεγονότων (fact-checking).
• Φτηνή και εύκολη παραπληροφόρηση: Το (τεχνολογικό) όριο για τη δημιουργία πειστικής παραπληροφόρησης μειώνεται συνεχώς. Οι κακόβουλοι δρώντες δεν χρειάζονται εξελιγμένες τεχνικές δεξιότητες – απλά εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να ενισχύσουν τις προσπάθειές τους.

Οι Κίνδυνοι της Παραπληροφόρησης

Ο αντίκτυπος της παραπληροφόρησης υπερβαίνει κατά πολύ τα πληγωμένα συναισθήματα:

• Μολύνει τον δημόσιο διάλογο: Η παραπληροφόρηση εμποδίζει την τεκμηριωμένη συζήτηση. Οδηγεί σε παρανοήσεις σχετικά με σημαντικά ζητήματα και δυσχεραίνει την εξεύρεση συναίνεσης.
• Υπονομεύει την εμπιστοσύνη: Όταν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε βασικά γεγονότα, καταρρέει η εμπιστοσύνη στους θεσμούς, στην επιστήμη, ακόμη και στη δημοκρατική διαδικασία.
• Στοχευμένη χειραγώγηση: Τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να επιτρέψουν εξαιρετικά εξατομικευμένες εκστρατείες παραπληροφόρησης που εκμεταλλεύονται συγκεκριμένα τρωτά σημεία ή προκαταλήψεις ατόμων και ομάδων.
• Επιρροή στις αποφάσεις: Η παραπληροφόρηση μπορεί να επηρεάσει προσωπικές αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένης της υπερψήφισης υποψηφίων με λιγότερα προσόντα ή της προώθησης ριζοσπαστικών προγραμμάτων.

Τι Μπορεί να Γίνει;

Δεν υπάρχει μια απλή, εύκολη απάντηση για την καταπολέμηση της διάδοσης της παραπληροφόρησης. Η παραπληροφόρηση ευδοκιμεί σε έναν περίπλοκο ιστό ανθρώπινης ψυχολογίας, τεχνολογικών κενών και πολιτικών ατζέντων. Ωστόσο, η αναγνώριση αυτών των προκλήσεων είναι το πρώτο βήμα προς την οικοδόμηση αποτελεσματικών λύσεων.  Ακολουθούν ορισμένοι κρίσιμοι τομείς στους οποίους αξίζει να επικεντρωθεί κανείς:

• Ενίσχυση του τεχνολογικού αλφαβητισμού: Σε έναν ψηφιακό κόσμο, η ικανότητα διάκρισης αξιόπιστων πηγών από αμφισβητούμενες είναι υψίστης σημασίας. Οι εκπαιδευτικές εκστρατείες, τα εργαστήρια και οι προσβάσιμοι διαδικτυακοί πόροι θα πρέπει να στοχεύουν στο να διδάξουν στο κοινό πώς να εντοπίζει τις “κόκκινες σημαίες” των ψευδών ειδήσεων: εντυπωσιακούς τίτλους, μη επαληθευμένες πηγές, κακοφτιαγμένους ιστότοπους ή συναισθηματικά φορτισμένη γλώσσα.
• Επένδυση στον έλεγχο των γεγονότων: Η υποστήριξη ανεξάρτητων οργανισμών ελέγχου των γεγονότων είναι ζωτικής σημασίας. Αυτοί δρουν ως ανεξάρτητοι παρατηρητές, εξετάζοντας τις ειδήσεις, τους ισχυρισμούς των πολιτικών και το περιεχόμενο των ιών.  Τα μέσα ενημέρωσης θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο να επισημαίνουν εμφανώς το περιεχόμενο που έχει επαληθευτεί ή να επισημαίνουν σαφώς τις δυνητικά παραπλανητικές πληροφορίες.
• Εξισορρόπηση ευθύνης και ελευθερίας: Οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης και οι μηχανές αναζήτησης φέρουν σημαντική ευθύνη για τον περιορισμό της ροής της παραπληροφόρησης. Η Πράξη Ψηφιακών Υπηρεσιών (Digital Services Act, DSA) της ΕΕ υπογραμμίζει αυτή την ευθύνη, θέτοντας απαιτήσεις στις πλατφόρμες για την αντιμετώπιση του επιβλαβούς περιεχομένου. Ωστόσο, πρόκειται για έναν ευαίσθητο τομέα, καθώς η σκληρή λογοκρισία μπορεί να υπονομεύσει την ελευθερία του λόγου. Στρατηγικές όπως η υποβάθμιση αναξιόπιστων πηγών, η συνεργασία με φορείς ελέγχου γεγονότων και η παροχή πλαισίου για ύποπτο περιεχόμενο μπορούν να βοηθήσουν, αλλά η εύρεση της σωστής ισορροπίας είναι ένας συνεχής αγώνας, ακόμη και στο πλαίσιο κανονισμών όπως η DSA.
• Η σημασία της προσωπικής υπευθυνότητας: Ακόμη και με τις θεσμικές αλλαγές, τα άτομα διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο. Είναι σημαντικό να είστε επιφυλακτικοί, να κάνετε ερωτήσεις σχετικά με το από πού προέρχονται οι πληροφορίες και να έχετε υπόψη σας τις συναισθηματικές αντιδράσεις που προκαλεί το περιεχόμενο. Πριν μοιραστείτε οτιδήποτε, επαληθεύστε το με μια αξιόπιστη πηγή. Η κριτική σκέψη μπορεί να σπάσει τον κύκλο της παραπληροφόρησης.

Ο αγώνας κατά της παραπληροφόρησης είναι μαραθώνιος, όχι σπριντ. Καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται, πρέπει να εξελίσσονται και οι στρατηγικές μας. Πρέπει να παραμένουμε σε εγρήγορση για να προστατεύσουμε την ελευθερία του λόγου και ταυτόχρονα να διαφυλάξουμε την αλήθεια.

Πηγή άρθρου: https://homodigitalis.gr/