Εάν παρακολουθείτε την πρόοδο του Νόμοu για την ανθεκτικότητα στον κυβερνοχώρο (CRA), μπορεί να σας κίνησε το ενδιαφέρον να ακούσετε ότι το επόμενο βήμα που ακολουθεί τη δημοσίευση του νόμου στην Επίσημη Εφημερίδα είναι η έκδοση ενός αιτήματος για ευρωπαϊκά πρότυπα (ESR) προς τους τρεις επίσημους Ευρωπαϊκούς Φορείς Τυποποίησης (ESB).
Τι είναι αυτό; Λοιπόν, ένας νόμος όπως ο CRA είναι εξαιρετικά μακρύς και πολύπλοκος και η συμμόρφωσή του με αυτόν θα περιλαμβάνει λεπτομερή ανάλυση και πολλές νομικές συμβουλές.
Αντί να αναγκάζουν τον καθένα ξεχωριστά να το κάνει αυτό, στα ESB αποστέλλεται αντίθετα ένας κατάλογος θεμάτων που χρειάζονται απόδειξη και καλούνται να προτείνουν ένα σύνολο προτύπων που, εάν τηρηθούν, θα αποδείξουν τη συμμόρφωση με τη νομοθεσία. Αυτό απλοποιεί πολύ τα πράγματα για όλους και οδηγεί σε αυτό που οι νομοθέτες αποκαλούν «τεκμήριο συμμόρφωσης». Εσείς θα μπορούσατε να συμμορφωθείτε με τη νομοθεσία με βάση τη δική σας έρευνα, αλλά ρεαλιστικά αυτό είναι αδύνατο σχεδόν για όλους, επομένως θα επιλέξετε να τηρήσετε τα εναρμονισμένα πρότυπα που παρέχονται από τα ESB.
Αυτή η αλλαγή σκοπού για τα πρότυπα είναι πολύ σημαντική. Έχουν εξελιχθεί από απλώς ένα όχημα για την προώθηση της διαλειτουργικότητας σε μια ενιαία αγορά – ένα προαιρετικό εργαλείο για ιδιωτικές εταιρείες που βελτιώνει το προϊόν τους για τους καταναλωτές τους – σε ένα όχημα για την απόδειξη της νομικής συμμόρφωσης – υποχρεωτική ευθύνη για όλους τους πολίτες και συνεπώς δημόσια ευθύνη . Αυτός ο νέος ρόλος δημιουργεί νέες προκλήσεις, καθώς το σύστημα προτύπων δεν σχεδιάστηκε αρχικά με γνώμονα τη νομική συμμόρφωση. Πράγματι, μας υπενθυμίζεται συχνά ότι η τυποποίηση είναι θέμα του ιδιωτικού τομέα.
Έτσι, για παράδειγμα, τα τρία ESB (ETSI, CENELEC και CEN) έχουν όλα «κανόνες ΙPR» που επιτρέπουν στους ιδιώτες που εργάζονται σε αυτά να ενσωματώνουν τα βήματα προτύπων που κατοχυρώνονται με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από αυτές τις ιδιωτικές εταιρείες. Αυτή η ρύθμιση επιτρέπεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία που δημιούργησε τον μηχανισμό Κανονισμός 1025/2012 (στο Παράρτημα II §4γ). Και τα τρία ESB ανέχονται ρητά αυτή τη συμπεριφορά, εφόσον τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας στη συνέχεια αδειοδοτούνται σε φορείς υλοποίησης των προτύπων με όρους «Δίκαιους, Λογικούς και Μη Διακρίσεις» (FRAND). Καμία από αυτές τις λέξεις δεν είναι ιδιαίτερα καλά καθορισμένη, και η συνέπεια είναι ότι για να εφαρμόσετε τα πρότυπα που προκύπτουν από τα ESB, ίσως χρειαστεί να έχετε σύμβουλο για να κατανοήσετε τις υποχρεώσεις σας για διπλώματα ευρεσιτεχνίας και να σας επιτρέψει να συνάψετε σχέση με τις μεγαλύτερες εμπορικές οντότητες της Ευρώπης για να διαπραγματευτείτε μια άδεια για αυτά τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας.
Παραμερίζοντας τα προφανή προβλήματα που δημιουργεί αυτό για το λογισμικό ανοιχτού κώδικα (όπου η ανάγκη για τέτοιες σχέσεις σε γενικές γραμμές εμποδίζει την εφαρμογή), είναι επίσης μια εξαιρετικά αμφισβητήσιμη πρόκληση για τη δημοκρατία μας. Στο θεμέλιο των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας βρίσκεται η απόλυτη απαίτηση ότι πρώτον, κάθε πολίτης μπορεί να γνωρίζει το νόμο που τα διέπει και δεύτερον, κάθε πολίτης μπορεί να συμμορφωθεί ελεύθερα εάν το επιλέξει. Η Υπόθεση Public.Resource.Org μας δείχνει ότι αυτή η αρχή επεκτείνεται επίσης σε πρότυπα που είναι ρητά ή αποτελεσματικά απαραίτητα για τη συμμόρφωση με μια δεδομένη νομοθεσία.
Αλλά όταν επιτρέπεται σε αυτά τα πρότυπα να έχουν ενσωματωμένα διπλώματα ευρεσιτεχνίας σκόπιμα από ιδιώτες για δικό τους κέρδος, οι πολίτες δεν μπορούν να συμμορφωθούν πρακτικά με το νόμο χωρίς ειδική υποστήριξη και μια απαραίτητη ιδιωτική σχέση με τους κατόχους διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Ενώ κάποιοι μπορεί να το θεώρησαν αυτό ένας ανεκτό συμβιβασμός όταν ο στόχος των προτύπων ήταν απλώς η διαλειτουργικότητα, είναι σαφώς μια περικοπή των θεμελιωδών δικαιωμάτων για την προϋπόθεση της συμμόρφωσης με τη νομοθεσία σχετικά με τον προσδιορισμό και τη διαπραγμάτευση μιας ιδιωτικής συμφωνίας αδειοδότησης για διπλώματα ευρεσιτεχνίας, ειδικά εκείνα που ενσωματώνονται σκόπιμα σε πρότυπα.
Όπως ακριβώς ο κανονισμός 1025/2012 θα χρειαστεί επικαιροποίηση για να αντικατοπτρίζει τη δικαστική απόφαση σχετικά με τη διαθεσιμότητα προτύπων, το ίδιο θα πρέπει επίσης να επικαιροποιηθεί ώστε να απαιτείται ότι τα εναρμονισμένα πρότυπα θα γίνονται δεκτά από τα ESB μόνο εάν παρέχονται με όρους FRAND, όπου οι συνεισφέροντες αίρουν όλους τους περιορισμούς στη χρήση. Χωρίς αυτήν την αλλαγή, τα πρότυπα θα εξυπηρετούν μόνο το όφελος των κυρίαρχων παραγόντων και όχι του κοινού.
Πηγή άρθρου: https://opensource.org/