Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξέδωσε πριν από λίγες ημερες την πολυαναμενόμενη απόφαση σχετικά με τη συμβατότητα των απαιτήσεων φιλτραρίσματος περιεχομένου της Οδηγίας για τα πνευματικά δικαιώματα της ΕΕ με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η απόφαση αναγνωρίζει την σύγκρουση μεταξύ των φίλτρων πνευματικών δικαιωμάτων και του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης, αλλά δεν απαγορεύει τα φίλτρα περιεχομένου.
Σύμφωνα με το άρθρο 17 (πρωην άρθρο 13) της αμφιλεγόμενης Οδηγίας για τα πνευματικά δικαιώματα της ΕΕ, οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας πρέπει να διασφαλίζουν ότι το περιεχόμενο που πιθανώς να παραβιάζει πνευματικά δικαιώματα δεν θα είναι διαθέσιμο στις πλατφόρμες τους, διαφορετικά μπορεί να θεωρηθούν υπεύθυνες γι’ αυτό. Δεδομένου αυτού του νομικού κινδύνου, οι πλατφόρμες αναπόφευκτα θα βασίζονται σε αυτόματα φίλτρα μεταφόρτωσης επιρρεπή σε σφάλματα που υπονομεύουν τη νόμιμη διαδικτυακή ελευθερία– όπως τόνισε η Πολωνία στη νομική ένσταση της
Δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στα εργαλεία φιλτραρίσματος, αλλά ισχυρές διασφαλίσεις
Το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι η υποχρέωση του άρθρου 17 για έλεγχο του περιεχομένου συνιστά de facto απαίτηση για χρήση εργαλείων αυτόματης αναγνώρισης και φιλτραρίσματος και έκρινε ότι τέτοιοι μηχανισμοί θα συνιστούσαν πράγματι παρέμβαση στα δικαιώματα της ελευθερίας έκφρασης των χρηστών. Ωστόσο, όπως και με την περσινή γνώμη του γενικού εισαγγελέα του Δικαστηρίου, οι δικαστές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι εγγυήσεις που προβλέπονται στο άρθρο 17 ήταν επαρκείς. Επειδή αυτές οι διασφαλίσεις περιλαμβάνουν την υποχρέωση διασφάλισης της διαθεσιμότητας νόμιμων μεταφορτώσεων περιεχομένου, ένα αυτοματοποιημένο σύστημα που δεν μπορεί να «διακρίνει επαρκώς μεταξύ παράνομου περιεχομένου και νόμιμου περιεχομένου» δεν θα ισχύσει βάσει της νομοθεσίας της ΕΕ.
Το Δικαστήριο τόνισε επίσης την ευθύνη των κατόχων δικαιωμάτων να παρέχουν στις πλατφόρμες «αναμφίβολα σχετικές και απαραίτητες πληροφορίες» για παράνομη χρήση υλικού που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα. Οι πάροχοι πλατφόρμας δεν μπορούν να υποχρεωθούν να «παρακολουθούν γενικά» το περιεχόμενο των χρηστών για να ελέγξουν τη νομιμότητα του περιεχομένου. Αυτό σημαίνει επίσης ότι δεν μπορεί να τους ζητηθεί να πραγματοποιήσουν μια «ανεξάρτητη αξιολόγηση» του περιεχομένου. Εάν μια πλατφόρμα καταλήξει να αφαιρεί νόμιμο περιεχόμενο, οι χρήστες μπορούν να επικαλεστούν τους μηχανισμούς «παραπόνων και επανόρθωσης» της Οδηγίας.
Μπλοκάρισμα Περιεχομένου ή Όχι?
Η εστίαση του δικαστηρίου στην ερμηνεία των εξαιρέσεων και των περιορισμών στα πνευματικά δικαιώματα με τρόπο που διαφυλάσσει τα θεμελιώδη δικαιώματα είναι αξιέπαινη και ακολουθεί τις προτάσεις του ίδιου του EFF . Σύμφωνα με τα κριτήρια του δικαστηρίου, οι πλατφόρμες μπορούν να υποστηρίξουν ότι απαιτείται να χρησιμοποιούν φίλτρα μεταφόρτωσης μόνο σε προφανείς περιπτώσεις . Αυτό, με τη σειρά του, θα μπορούσε να προκαλέσει την απαίτηση για πολλά κράτη μέλη της ΕΕ να επανεξετάσουν τις εφαρμογές τους της Οδηγίας της ΕΕ για τα πνευματικά δικαιώματα (η οποία αγνοεί την προοπτική των θεμελιωδών δικαιωμάτων). Η απόφαση σημαίνει ότι οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει να δώσουν πολύ μεγαλύτερη προσοχή στα δικαιώματα των χρηστών.
Ωστόσο, το Δικαστήριο απέτυχε να καθορίσει παραμέτρους για να βοηθήσει τις πλατφόρμες να αποφασίσουν πότε και πότε να μην αποκλείουν περιεχόμενο. Ακόμη χειρότερα, παρακάμψε το βασικό ζήτημα – εάν τα αυτοματοποιημένα εργαλεία μπορούν ποτέ να εφαρμοστούν εύλογα. Είναι δύσκολο να δούμε πώς τα μέτρα που υπονοούνται από αυτήν την απόφαση μπορούν πραγματικά να διασφαλίσουν ότι τα μέτρα λογοκρισίας της ελευθερίας του λόγου είναι «αυστηρά στοχευμένα». Στην απόφαση, το Δικαστήριο εξήγησε τα όρια της παρακολούθησης περιεχομένου αναφερόμενο στην υπόθεση Glawischnig-Piesczek κατά Facebook , μια υπόθεση που περιλαμβάνει την αφαίρεση δυσφημιστικού περιεχομένου. Αλλά αυτή η παραπομπή δεν μας λέει πολλά: το Δικαστήριο στην υπόθεση Glawischnig-Piesczek κατά Facebook αγνόησε την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και τις λειτουργίες στον πραγματικό κόσμο των «αυτοματοποιημένων εργαλείων αναζήτησης και εργαλείων τεχνολογίας» και υποτίμησε πώς οι προσπάθειες ελέγχου από τις πλατφόρμες θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν υπερβολικές, υπονομεύοντας τα θεμελιώδη δικαιώματα των χρηστών.
Πηγή άρθρου: https://www.eff.org/
Διαβάστε περισσότερα άρθρα για το άρθρο 17 εδώ